Δημήτρης Θέμελης

 

Ο Δημήτρης Θέμελης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη και ήταν γιος του ποιητή Γιώργου Θέμελη. Καθοριστικό γεγονός για τη σταδιοδρομία του ήταν το ότι πέρασε μέρος στον παιδικό του χρόνου στον Εύδηλο της Ικαρίας, στον τόπο καταγωγής της μητέρας του. Έτσι γνώρισε την παραδοσιακή μουσική μέσω της Ικαριώτικης Λύρας από λυράρηδες εκείνης της εποχής.

Σπούδασε βιολί στο Κρατικό Ωδείο Θεσσαλονίκης με τον Ευριπίδη Κοτσανίδη και θεωρητικά με τον Γεώργιο Βακαλόπουλο.

Η πρώτη του σύνθεση «φαντασία για βιολί και πιάνο» γράφτηκε το 1949. Το 1957 ίδρυσε την ορχήστρα έγχορδων «Ροτόντα» στην οποία ήταν concertino. Συνέχισε με υποτροφία τις σπουδές του στο βιολί, στο τμήμα μουσικολογίας του πανεπιστημίου του Μονάχου (1957-64), με καθηγητή τον Kuet Stiehler, μουσικολογία με τον Θρασύβουλο Γεωργιάδη, βυζαντινολογία με τον H.G Beck και αρχαία ιστορία.

 Αποφοίτησε ως διδάκτωρ της Φιλοσοφικής Σχολής με αντικείμενο διατριβής την ιστορία της εξέλιξης των διδακτικών σπουδών για το βιολί.

 

Διετέλεσε λέκτορας του σπουδαστηρίου λαογραφίας της Α.Π.Θ, διευθυντής και καθηγητής του κρατικού Ωδείου Θεσσαλονίκης και από το 1985 καθηγητής μουσικολογίας στο Τ.Μ.Σ του Α.Π.Θ.

 

Διετέλεσε κοσμήτορας της σχολής καλών τεχνών του Α.Π.Θ και πρόεδρος της καλλιτεχνικής επιτροπής της ΚΟΘ (1988-93).

Ήταν μέλος της ένωσης Ελλήνων μουσουργών, εκπρόσωπος του Διεθνούς Συμβουλίου παραδοσιακής μουσικής στην Ελλάδα, μέλος της γερμανικής εταιρείας μουσικής έρευνας (από το 1970) και της Διεθνούς εταιρείας εθνομουσικολογίας από το 1983. Μέλος του προεδρείου του Διεθνούς οργανισμού λαϊκής τέχνης από το 1996 και τακτικό μέλος της Ακαδημίας επιστημών της Νέας Υόρκης από το 1994.

Το 1990 τιμήθηκε από τη μουσική εταιρεία Βορείου Ελλάδος με το χρυσό βραβείο μουσικής προσφοράς. Τιμήθηκε Επίσης από τη μουσική ένωση της Ρωσίας για την ανεκτίμητη προσφορά του στην ανάπτυξη της παγκόσμιας μουσικής κληρονομιάς.

Δείγμα από τα έργα του: έξι Συμφωνίες, ένα Συμφωνικό Δίπτυχο για μεγάλη ορχήστρα, δύο Συμφωνιέτες για ορχήστρα εγχόρδων, πέντε Κοντσέρτα με ορχήστρα (για βιολί, για βιολοντσέλλο, για βιόλα, για κοντραμπάσο και για Φαγκότο), 19 Κουαρτέτα εγχόρδων, πέντε Κουαρτέτα Σαξοφώνων, δύο κουιντέτα χάλκινων, τέσσερα Τρίο με πιάνο, Τρίο για δυο βιολιά και βιόλα, τραγούδια για φωνή και πιάνο, τραγούδια με ορχήστρα εγχόρδων, χορωδιακά έργα για διάφορα σόλο όργανα (ξεχωρίζει το χασάπικο για τέμπαλο).

SYMPHONY No 3

Συμφωνία αρ. 5