Το δεύτερο Κοντσέρτο για πιάνο γράφτηκε το 1957 για τον γιο του Μαξίμ ως δώρο για τα 19α γενέθλιά του, ο οποίος έπαιξε και την πρώτη εκτέλεση ανήμερα των γενεθλίων του. Το κοντσέρτο αυτό είναι γεμάτο νεανική φρεσκάδα, γλυκύτητα και ασυννέφιαστη αισιοδοξία. Αυτή την αίσθηση επιτείνει και η δομική απλότητα του έργου που αποτυπώνεται σε σύντομα και μορφολογικά διαυγή μέρη. Μετά από λίγα εισαγωγικά μέτρα από τα ξύλινα πνευστά, το πιάνο εισάγει την πρώτη απλή μελωδική ιδέα, που σύντομα ακολουθείται από μία δεύτερη, εν είδει εμβατηρίου με χαρακτηριστική συνοδεία από τα έγχορδα με συγκοπές.
Μετά από μία θυελλώδη αναπτυξιακή πορεία του θεματικού υλικού, ο σολίστ εκθέτει με στιλ που παραπέμπει στις δίφωνες inventions του Μπάχ. Το αισθαντικό δεύτερο μέρος έχει τη φόρμα και κυρίως την ατμόσφαιρα ενός νυχτερινού. Ο συνθέτης χρησιμοποιεί μόνο τα έγχορδα και ένα κόρνο, που συνδιαλέγονται τρυφερά με το σόλο πιάνο.
Το φινάλε ξεκινά χωρίς διακοπή και άμεσα αναζωπυρώνει την παιγνιώδη αίσθηση του πρώτου μέρους. Εδώ αντιpαρατίθενται δύο θεματικές περιοχές, ενώ η δεύτερη είναι έντονα χορευτική, η πρώτη είναι πιο στιβαρή και βρίθει από περάσματα δeκάτων έκτων στο μέρος του πιάνου, ηθελημένα μηχανιστικά. Μία δεξιοτεχνική coda, που συμπυκνώνει τα ανωτέρω στοιχεία, οδηγεί το Κοντσέρτο σε λαμπερή κατάληξη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου