Γκρατσιέλα Παρασκευαίδη

 

Γκρατσιέλα (Χαρίκλεια) Παρασκευαίδη, γεννήθηκε στο Buenos Aires την 1η Απριλίου του 1940, με γονείς τον Γεώργιο Παρασκευαΐδη, μετανάστη από την Κωνσταντινούπολη και την Αγγελική Σπυριδωνίδου, με καταγωγή από την Σάμο. Το ελληνικό της όνομα ήταν Χαρίκλεια.  Στα πέντε της χρόνια άρχισε μαθήματα πιάνου, η δε μουσική κλήση της, την έφερε στο Εθνικό ωδείο της πόλης (1958) για σπουδές πιάνου θεωρητικών και αργότερα συνθέσεις με τον RG Morillo.   Αποφοίτησε το 1963 με αντίστοιχα διπλώματα και με τα πρώτα μουσικά έργα στην εργογραφία της, αν και μη αποδεκτά αργότερα από την ίδια .

 

Στην περίοδο 1964-71 μέσω διαφόρων υποτροφιών συνέχισε τις σπουδές της στο Ινστιτούτο Di Tella του Buenos Aires (σεμινάρια σύνθεσης με τους Ξενάκη, Gardini κ.α) και στο Ινστιτούτο Νέας μουσικής στο Φράιμπουργκ της Γερμανίας (προχωρημένες τεχνικές σύνθεσης με τον W. Fortner 1968-71).

 

Η εργογραφία της στη δεκαετία του 70, κοσμείται με τα εξαιρετικά έργα: magma 1 για εννεαμελές σύνολο πνευστών, e desidero solo colori για δωδεαμελή γυναικεία χορωδία (1969) kai Σψηαττεν gia uc;ifvno kai bar;ytono (1970).   

 

Tο 1972 έλαβε μέρος στο εργαστήριο Νέας μουσικής του Ντάρμσταντ πάλαι ποτέ κέντρου της πρωτοποριακής μουσικής. Το 1974 επέστρεψε στην Αργεντινή και το επόμενο έτος εγκαταστάθηκε οριστικά στο Μοντεβιδέο της Ουρουγουάης όπου έζησε μέχρι το θάνατό της. Άρχισε αμέσως τη γόνιμη συνεργασία με το Cursos Latinoamericanos de Musica Contemporanea,  αριστερής απόκλισης μουσικολογικό περιοδικό μέχρι το οριστικό κλείσιμο του (1989), δημοσιεύοντας περισπούδαστα μουσικολογικά άρθρα για τους πρωτοπόρους της αλεατορικης/ ατομικής μουσικής.

 

Το ενδιαφέρον της για την ηλεκτροακουστική μουσική αποτυπώνεται στο έργο huauqui. Αν και πρόκειται για σπουδαίο δείγμα ηλεκτροακουστικής μουσικής, δυστυχώς δεν υπήρξε συνέχεια.

 

Η αναζήτηση της λακωνικότητας, του απέριττου και της σιωπής, ως στοιχείων μουσικής έκφρασης, την οδηγούν στην διαμόρφωση και την επίτευξη της αριστοτεχνικής προσωπικής μουσικής γλώσσας της, με κυρίαρχο το ηχόχρωμα των πνευστών οργάνων και τη ριζικά πρωτότυπη αισθητική αντίληψη.

 

Ξεχωρίζει επίσης η έντονη προσήλωση στη λατινοαμερικάνικη πολιτισμική ταυτότητα και η έμφυτη διάθεση εξερεύνησης των εκφραστικών μέσων.

 

Το 1985 ύστερα από επίσημη πρόσκληση της Μελίνας Μερκούρη, έλαβε μέρος στο Διεθνές Συνέδριο αποδήμων και Ελληνικής καταγωγής Διανοουμένων και Καλλιτεχνών, το οποίο πραγματοποιήθηκε τον Αύγουστο στην Αθήνα, την Χίο και την Καλαμάτα. Έδωσε διαλέξεις και παρουσίασε τη μουσική της μέσω ηχογραφήσεων (1985- 92). Δίδαξε μουσική ανάλυση και ιστορία της μουσικής στο Εθνικό Πανεπιστήμιο του Μοντεβίδεο.

Στη δεκαετία του 90 η εργογραφία εμπλουτίστηκε με περισσότερα, εξίσου σημαντικά έργα, με εμφανή τη μοναδική ηχητική της φαντασία κατά τον Ελβετό μουσικολόγο Max Nyffeler.

 

Όσο ζούσε μόνο δύο έργα της παρουσιάσθηκαν σε συναυλίες στην Ελλάδα, η πρωτόλεια και ατονικού ύφους Μουσική για ορχήστρα (1965) και τα dos piezas para oboe y piano με το σύνολο ΑΕΜΘΤ «Κέλαδος».

 

Έχει πεί:

Το να γράφεις μουσική είναι μία πράξη ιδεολογίας, πράξη ανάμιξης ιστορικών, κοινωνικών και προσωπικών θέσεων και καταστάσεων, οι οποίες  ορίζονται από αισθητικές και φιλοσοφικές σκέψεις.

πηγή: περιοδικό πολύτονον

Libres en el sonido

contra la olvidación, 9 composiciones

Contra la olvidacion

 Works

 Paraskevaídis composes mostly for chamber ensemble, choral, vocal, and piano performance. Selected works include:

  Aphorismen(text by Karl Kraus), 2 speakers, piano, percussion, tape, 1969

 Mozart (text by Wolfgang Amadeus Mozart), actor, ensemble, 1970–72

 magma I, 4 French horns, 2 Trumpets, 2 trombones, tuba, 1965-67 *magma II, 4 trombones, 1968

 Trio, flute, clarinet, bassoon, 1969

 Mellonta tauta, accordion, 1970

 magma III, flute, trombone, cello, piano, 1974

 magma IV, string quartet, 1974

 magma V, 4 kena (Andean flutes), 1977

 todavía no, 3 flutes, 3 clarinets, 1979

 magma VI, 2 Trumpets, 2 Trombones, 1979

 más fuerza tiene, clarinet, 1984

 magma VII, 14 winds, 1984

 dos piezas para pequeño conjunto, oboe, clarinet, trumpet, piano, claves, 1989

 sendas, flute, oboe, clarinet, bassoon, French horn, trumpet, trombone, piano, 1992

 el nervio de arnold, guitar, 1992

 algún sonido de la vida, 2 oboes, 1993

 ta, flute, oboe, clarinet, piano, 1994

 No quiero oír ya más campanas, 14 winds, 1995

 dos piezas para oboe y piano, 1995

 hacen así, 6 percussion, 1996

 altibajos, 2 double basses, 1996

 libres en el sonido presos en el sonido, flute (+ alto flute), clarinet, 1997

 La terra e la morte (text by Cesare Pavese), mixed chorus, 1968 *libertà goes by ... (Text by Dante Alighieri), mixed chorus, 1969

 E Desidero only colori (text by Cesare Pavese), female chorus, 1969

 Die Hand voller Stunden (text by Paul Celan), 9 mixed voices, 1970

 Schattenreich (text by Hans Magnus Enzensberger), 4 mixed voices, 1972

 der Weg (text from the Old Testament), 9 mixed voices, brass ensemble, 1973

 the outcry, mixed chorus, 1987

 discord, 9 mixed voices, 1998

 replication, harpsichord, 2006

 huauqui, tape, 1975

 A entera revisación del público en general, tape, 1978–81

  

Honors and awards

 Residency at Berliner Künstlerprogramm of the Deutscher Akademischer Austauschdienst (1984)

 Goethe Medal from the Goethe-Institut in Munich (1994)

 Attended the First Symposium of Artists and Intellectuals of Greek Origin (1985) on an invitation from the Government of Greece

 Award from the Argentine National Endowment for the Arts

 Award from the City of Buenos Aires

 Award from the Akademie der Künste in Berlin

 Award from the Young Musicians of Uruguay

 Morosoli Silver Award (Morosoli) from the Fundación Lolita Rubial in Minas, Uruguay (2006)