Οι πολιτικές συνθήκες της Ευρώπης του 19ου αιώνα αφυπνίζουν τις εθνικές συνειδήσεις. Ενθαρρύνουν και διογκώνουν τον εθνισμό σε τέτοιο σημείο ώστε να γίνει αποφασιστική δύναμη του ρομαντικού κινήματος. Εθνικές τάσεις στην ήπειρο θα προκαλέσουν τέτοια συναισθήματα - υπερηφάνεια για τα έθνη των κατακτητών, πόθο και αγώνα ελευθερίας για τα έθνη των κατακτημένων - που θα βρουν την ιδανική τους έκφραση στη μουσική.
Οι ρομαντικοί συνθέτες εκδηλώνουν τα εθνικά τους ιδεώδη με διάφορους τρόπους. Αρκετοί στηρίζουν τη μουσική τους σε χορούς και τραγούδια του λαού τους. Άλλοι γράφουν δραματικά έργα βασισμένα σε λαϊκές παραδόσεις ή στη ζωή της υπαίθρου. Μερικοί συνθέτουν συμφωνικά ποιήματα και όπερες που εξυμνούν τους άθλους κάποιου εθνικού ήρωα, ένα ιστορικό γεγονός ή τη γραφική ομορφιά της πατρίδας τους.
Τα πολιτικά υπονοούμενα της εθνικής μουσικής δεν περνούν απαρατήρητα από τις αρχές. Οι όπερες του Βέρντι χρειάστηκε να αλλάξουν πολλές φορές μέχρι να ικανοποιήσουν τον αυστριακό λογοκριτή. Κατά τη διάρκεια του Β' παγκοσμίου πολέμου οι ναζί απαγορεύουν της εκτέλεση του συμφωνικού ποιήματος Μολδάβας του Μπέντριχ Σμέτανα στην Πράγα καθώς και τις Πολωνέζες του Σοπέν στη Βαρσοβία, εξαιτίας του ισχυρού συμβολισμού που ενυπάρχει στα έργα αυτά. Τα εθνικά ρεύματα προσφέρουν τη δυνατότητα στους συνθέτες να συνδέσουν τη μουσική με την αγάπη προς την πατρίδα και να εκφράσουν τους μύχιους πόλους εκατομμυρίων ανθρώπων. Το ρομαντικό κίνημα είναι αδιανόητο χωρίς αυτά.
πηγή: η απόλαυση της μουσικής - Joseph Machlis, Kristine Forney
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου