Η ΕΥΓΕΝΙΑ ΛΕΝΝΑ ζωγράφισε αυτή την υπέροχη εικόνα και ο φίλος ΝΙΚΟΣ τη μοιράστηκε μαζί μου και εγώ με τη σειρά μου μαζί σας. Έτσι θα βρούμε γαλήνη δύναμη και χαρά γράφει η Ευγενία, εγώ θα προσθέσω, με πράγματα που μας κάνουν χαρούμενους και μας απελευθερώνουν.
Καλό Πάσχα και καλή Ανάσταση να έχουμε. Εύχομαι σε όλους σας πνευματική και σωματική υγεία.
Ο Δημήτρης Παπαδημητρίου γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια, όπου και έζησε τα παιδικά του χρόνια και
το 1966 εγκαταστάθηκε με την οικογένειά του στην Αθήνα.
Μαθήτευσε στο Εθνικό Ωδείο. Κιθάρα διδάχθηκε από τους Δ.
Ζαμπετάκη, Ε. Ασημακόπουλο, Γ. Μηλιαρέση και θεωρητικά από τον Μ. Βούρτση.
Παρακολούθησε μαθήματα αντίστιξης από τον Γ. Ιωαννίδη (1975-77) και ιδιαίτερα
μαθήματα πιάνου από τον Γ. Τζόνκερ. Επίσης, έκανε μαθήματα βιολιού με την Άννα
Σταρνόσκαγια (1989).
Τo 1976, μπαίνοντας
στη Νομική Αθηνών, συμμετείχε ως συνθέτης σε παραστάσεις του Θεατρικού Τμήματος
του Πανεπιστημίου, όπως «Οιδίπους Τύραννος», «Φαύστα», «Εμείς και o Χρόνος», «Η
Βεγγέρα».
Οι πρώτες του
συνθέσεις ως επαγγελματίας μουσικός ήταν έργα για πιάvo, για βιoλί, για βιoλί
και πιάvo, μια συμφωvική σoυίτα για μπαλέτo, το «Θεατρικό Τρίo» για πιάvo τσέλo
και βιoλί, σπoυδές για κλασική κιθάρα και μια ηλεκτρovική μετασυμφωvική σoυίτα.
Το 1980 ο Μάνος Χατζιδάκις τον πρωτοπαρουσίασε στο Δημοτικό
Θέατρο Πειραιά, ως έναν από τους έξι νέους συνθέτες του δικού του «Τρίτου
Προγράμματος».
Ο Μιχάλης Κακογιάννης τον τίμησε με την συνεργασία του στο
θέατρο και τον κινηματογράφο, με τα έργα «Άμλετ» και «Βυσσινόκηπος»,
αντίστοιχα.
Ως ένας από τους επτά «fellows» συνθέτες στο Tanglewod της
Συμφωνικής Ορχήστρας της Βοστόνης, υπήρξε μαθητής του (κινηματογραφικού) John
Williams, του μεγάλου σύγχρονου Γάλλου συνθέτη Ηenri Dutilleux, του πρώτου
μινιμαλιστή Steve Reich κ. ά.
Από τον κινηματογραφικό «Ηλεκτρικό Άγγελο» του Θανάση Ρετζή
(1979), τα δισκογραφικά «Τοπία» (1981), το θεατρικό «Ψηλά Από την Γέφυρα»
(1986) του Άρθουρ Μίλερ στο Θέατρο Κάππα –σε σκηνοθεσία Διαγόρα Χρονόπουλου, με
τον αξέχαστο Νίκο Κούρκουλο- και την τηλεοπτική «Αναστασία» (1994) -σε σενάριο
Μιρέλλας Παπαοικονόμου και σκηνοθεσία του Γιώργου Κορδέλλα- ξεκίνησαν τέσσερεις
παράλληλες ολοκληρωμένες πορείες, σε ήχους κινηματογράφου, δισκογραφίας,
θεάτρου και τηλεοπτικών πλάνων.
Μέχρι σήμερα, μεσολάβησαν 18 ταινίες μεγάλου μήκους και 18
βραβεία κινηματογραφικής μουσικής -12 στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης,
4 από το Υπουργείο Πολιτισμού και 2 διεθνή –στη Μόστρα της Βαλέντσια για την
«Γαμήλια Νάρκη» του Δημήτρη Ινδαρέ και Διεθνές Βραβείο Μουσικής για Παιδική
ταινία για το «Φώς που σβήνει» του Βασίλη Ντούρου.
Στην «προσωπική του δισκοθήκη» συναντούμε 21 δίσκους με την
μουσική του σε όλα τα είδη που εργάσθηκε, εκ των οποίων τρεις έχουν γίνει
πλατινένιοι και δύο χρυσοί.
Το θεατρικό σανίδι έχουν πλαισιώσει μελωδικά 20 θεατρικές
παραγωγές του.
Στον χώρο της τηλεόρασης τον συναντάμε σε ηχητικά πλάνα
δώδεκα τηλεοπτικών σήριαλ, με αντίστοιχα soundtracks, ενώ του έχουν απονεμηθεί
και δύο τηλεοπτικά βραβεία της εφημερίδας «Ενός». Πολλές είναι οι μουσικές του σε μικρού μήκους ταινίες και
ταινίες τεκμηρίωσης.
Δική του ήταν η σύνθεση του μουσικού σήματος έναρξης των
Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας 2004 με την Φωτεινή Δάρρα, το αντίστοιχο διεθνές
τηλεοπτικό μουσικό σήμα του ΑΟΒ και η μουσική για την τελετή έναρξης της
Eurovision της Αθήνας την ίδια χρονιά.
Διηύθυνε επί επτά χρόνια το Τρίτο Πρόγραμμα της ΕΡΑ. και υπήρξε
και Γενικός Διευθυντής Ραδιοφωνίας.
Το δημοτικό τραγούδι είναι δημιούργημα της δημοτικής ποιήσεως και μουσικής. Τα ελληνικά τραγούδια ήταν από την αρχαιότητα ποικίλα και δείγματά τους σώζονται απ'όλες τις εποχές.
Με το δημοτικό τραγούδι ο λαός εκδήλωνε τα συναισθήματά τους στις διάφορες περιστάσεις του βίου του, όπως π.χ στο γάμο, στο χωρισμό, στο θάνατο, στη διασκέδαση, στην εργασία του κτλ. Προέρχονται απ'όλα τα διαμερίσματα του του ελληνικού χώρου όπως π.χ την Κύπρο, την Κρήτη, την Ήπειρο, τον Πόντο κτλ. Με το νανούρισμα έρχεται ο άνθρωπος στον κόσμο και με το μοιρολόι φεύγει. Τον συνοδεύει δηλαδή σε όλες τις εκδηλώσεις της ζωής του σαν αχώριστος σύντροφος. Ακόμα και τραγούδια ξεσηκωτικά έφερναν την επανάσταση και την επιθυμία της λευτεριάς.
Τα δημοτικά μας τραγούδια ως ακριτικά, πατριωτικά, ύμνοι στην αγάπη, νανουρίσματα, μοιρολόγια, γνωμικά, ρυθμός στον εργατικό μόχθο κτλ, όλα έχουν το δικό τους μοτίβο, τη δική τους σύνθεση και το κάθε ένα αντιπροσωπεύει και μια γωνιά της χώρας μας όπως Ρουμελιώτικα, Θεσσαλικά, Μακεδονικά, Νησιώτικα κ.α.
Το 1825. ο Γάλλος Φωριέλ έκανε το πρώτο βήμα για την ταξινόμηση των δημοτικών μας τραγουδιών γιατί αναγνώρισε τη μεγάλη αξία τους Το 1914 ο Νικόλας Πολίτης αποδεικνύει με τη συλλογή του τι αξίζει το δημοτικό τραγούδι και μας διδάσκει να το προστατεύσουμε και να το προλάβουμε.
Ο μουσουργός Μανόλης Καλομοίρης πήρε τα δημοτικά τραγούδια και τα ενορχήστρωσε και έτσι παίζονται από τις μεγαλύτερες ορχήστρες του κόσμου.
πηγή: μουσική β γυμνασίου οεδβ
Καλημέρα ομορφιές μου. Καλή μεγάλη εβδομάδα να έχουμε.
Η ανθηρή σας ψυχή ζωντάνεψε τον Μότσαρτ μέσα από την τυχαιότητα όπου στην πορεία καθόλου ασυνείδητη δεν ήταν. Δημιουργήσατε ένα βαλς λαμπερό, μοιραστήκατε μαζί μας αγαπημένα σας κομμάτια και φωτίσατε τις καρδιές μας. Να είστε πάντα καλά και να συνεχίσετε με την ίδια όρεξη και αγάπη.
Το 5ο Εργαστήρι για ακορντεόν είναι γεγονός! Ήρθε και αυτό μαζί με την άνοιξη. Αυτή τη φορά όμως θα φιλοξενήσει και δύο επιπλέον μουσικά όργανα το αρμόνιο και το πιάνο. Σαν τις μελισσούλες και αυτά θα έρθουν να γευτούν το νέκταρ της μουσικής.
Όποιος από τους ακόλουθους του blog θέλει να λάβει μέρος, μπορεί να μου στείλει μήνυμα στη φόρμα επικοινωνίας για περισσότερες λεπτομέρειες.
Το εργαστήρι είναι δωρεάν και μπορούν να συμμετάσχουν και οργανοπαίκτες διαφορετικών μουσικών οργάνων.
