Η Αγγλία δεν
είχε γεννήσει μεγάλο συνθέτη για δυο τουλάχιστον αιώνες πριν τη μεταρομαντική
περίοδο, μέχρι τη στιγμή που ο Σερ Έντουαρντ Έλγκαρ (1857-1934) εμφανίζεται στη
σκηνή. Αυτός και ο Φρέντερικ Ντήλιους (1862-1934) επισημοποιούν την
επανασυμμετοχή της χώρας τους στο κοντσέρτο των εθνών.
Ο Φρέντερικ Ντήλιους ήταν Άγγλος συνθέτης, γερμανικής
καταγωγής. Ο πατέρας του, που ήταν Γερμανός, τον είχε κατευθύνει προς το
εμπόριο παρά την πρόωρη μουσική ευαισθησία του, και μόνο αργότερα (με τη
μεσολάβηση του Γκριγκ) κατόρθωσε να παρακολουθήσει κανονικές παραδόσεις
μαθημάτων στο Ωδείο της Λειψίας. Έζησε για ένα μεγάλο διάστημα στην Αμερική και
κατόπιν εγκαταστάθηκε στη Γαλλία, όπου δημιούργησε στενές φιλικές σχέσεις με
τους διασημότερους μουσικούς της εποχής. Η μουσική του, με ζωηρούς χρωματικούς
τόνους και σοφά ρυθμισμένη για πλήρη συγκροτήματα ορχήστρας, ακολουθεί πράγματι
από πολύ πιο κοντά τα γαλλογερμανικά ρεύματα, παρά τα παραδοσιακά της πατρίδας
του. Έγραψε πολλά θεατρικά έργα: Κοάγκα, 1904, Ρωμαίος και Ιουλιέτα στο χωριό,
1907, Φένιμορ και Γκέρντα 1919 κ.ά.), συμφωνικά ποιήματα κ.ά., συνθέσεις για
σόλα, χορωδίες και ορχήστρα Ρέκβιεμ 1916, μια Λειτουργία της ζωής 1905),
κοντσέρτα για όργανα, σολίστ και ορχήστρα, σονάτες για βιολί και πιάνο και
πολλά άλλα.
πηγή:
greek_greek.enacademic.com, Η απόλαυση τη μουσικής – Josehp Machlis, Kristine Forney
