Tony Murena - Passion
Antonio Muréna was born in Borgo Val di Taro, Italy. His family emigrated to France in 1923 and settled in Nogent-sur-Marne. His uncle gave him his first accordion and he began a performing career assisted by his cousin Louis Ferrari. Muréna played in cabarets and music halls from an early age. In 1932 Muréna began to play the bandoneón in tango orchestras, including that of Rafael and Eduardo Bianco Canaro, at French clubs including La Boule Noire, Java, The Silhouette, Balajo (rue de Lappe), Pré Catelan and Ciro's. He also toured in South America, Germany, Italy and Switzerland. In 1949 he bought the Le Mirliton caberet where he often played with Stephane Grappelli and Django Reinhardt. He also played with Matelo Ferret, Henri Crolla, Didi Duprat, Jo Privat and Gus Viseur. In 1958 he established the Radio Luxembourg Orchestra and also hosted the 36 Candles television show. He died in France.
Γυναίκες συνθέτριες
Clara Schumann Pianoconcerto in A minor, Op. 7 - Allegro maestoso
Ruth Crawford Seeger: Music for small Orchestra (1926)
Hildegard von Bingen - Voice of the Living Light
Ethel Smith - Tico Tico
Judith Weir: Airs from Another Planet (1986)
Λίγα λόγια για το ακορντεόν και τους συγγενείς του
Το ακορντεόν είναι ένα όργανο με ελεύθερα γλωσσίδια που διαθέτει χειροκίνητο φυσερό και δύο πληκτρολόγια, το αριστερό με κουμπιά και το δεξί με πλήκτρα, όπως αυτά του πιάνου. Το όνομά του προέρχεται από τη γερμανική λέξη «akkord» που σημαίνει συγχορδία και χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά στη Βιέννη από τον Cyrillus Dermian, στον οποίο (και στους γιούς του) αποδόθηκε επίσημα η πατρότητα του οργάνου το 1829.
Το ακορντεόν στερεώνεται στο στήθος του εκτελεστή με δύο ιμάντες. Ο αέρας ελευθερώνεται από το φυσερό , μέσω ενός κουμπιού στο αριστερό ταμπλό. Όταν δεν χρησιμοποιείται το όργανο, το φυσερό συμπτύσσεται και τα ταμπλό συγκρατούνται με ιμάντες.
Το ακορντεόν χρησιμοποιείται ευρέως τόσο από ερασιτέχνες όσο και από επαγγελματίες μουσικούς , ως σόλο όργανο ή ως μέλος μουσικών συνόλων και λαϊκών συγκροτημάτων.
Έχει χρησιμοποιηθεί από κορυφαίους συνθέτες όπως ο Tchaikovsky που το συμπεριέλαβε σε μια ορχηστρική σουίτα του 1883, ο Berg στην όπερα του Wotseck (1925) και ο Prokovief σε μια καντάτα του 1936. Χρησιμοποιήθηκε επίσης από τους Hindemith, Charles Ives, Virgil Thomson και πολλούς ακόμα συνθέτες.
Το μοντέρνο ακορντεόν αποτελείται από δύο ταμπλό που ενώνονται με το φυσερό σε αντίθεση με την κοντσερτίνα (ένα παρόμοιο όργανο) το δεξί πληκτρολόγιο φιλοξενεί τα μελωδικά πλήκτρα ενώ στο αριστερό βρίσκονται αυτά του μπάσου. Τα μεταλλικά γλωσσίδια είναι στερεωμένα σε ξύλινες πλάκες με κενά από κάτω και ταξινομημένα σε σειρές, κάθε μία από τις οποίες αποτελεί μια χορωδία ομοιόμορφα κουρδισμένα γλωσσιδίων (τεσσάρων ή και πέντε). Το ακορντεόν είναι δυνατόν να διαθέτει από 22 έως 45 πλήκτρα, ανάλογα με το μέγεθός του. Ο αριθμός των μπάσων πλήκτρων επίσης ποικίλλει ανάλογα με το μέγεθος του οργάνου: 8,12,24,32,36,48,60,72,80,96,120. Είναι ταξινομημένα σε παράλληλες στήλες, ανάλογα με τον τύπο του μπάσου που παράγουν. Το ακορντεόν έχει ρετζίστρα στο δεξί ταμπλό ενώ τα μεγαλύτερα όργανα μπορεί να έχουν και στο αριστερό.
Σήμερα θα μάθουμε λίγες πληροφορίες για το Μπαγιάν, ένα απο τα πολλά συγγενικά όργανα του ακορντεόν.
Το μπαγιάν είναι μια χρωματική ρώσικη κοντσερτίνα που πήρε το όνομα αυτό από τον θρυλικό βάρδο Μπαγιάν ή Μπογιάν. Έχει τρεις σειρές κουμπιών στο δεξί πληκτρολόγιο, ενώ το αριστερό είναι όμοιο με αυτό του ακορντεόν. Τα επονομαζόμενα όργανα επιλογής (selection instruments) στα οποία το αριστερό πληκτρολόγιο παράγει μονές νότες αντί για ακόρντα, προορίζονται για ιδιαίτερα ικανούς εκτελεστές.
Και τα δύο πληκτρολόγια διαθέτουν ποικίλο αριθμό ρετζίστρων. Το μπαγιάν χρησιμοποιείται σε ορχήστρες ως συνοδεία αλλά και ως σόλο όργανο ενώ είναι στενά συνδεδεμένο με την παραδοσιακή τσαστούσκα (σύντομο τραγούδι με ποιητικό περιεχόμενο και επίκαιρες αναφορές).
πηγή: εικονογραφημένη εγκυκλοπαίδεια μουσικών οργάνων
Joseph Haydn
Ο Joseph Haydn γεννήθηκε στα 1732 στο χωριό Ροράου της
ανατολικής Αυστρίας και ήταν πρωτότοκος γιός ενός αμαξοποιού. Σε μεταγενέστερα
χρόνια έλεγε ότι ήταν ευγνώμων στους γονείς του που τον έμαθαν να είναι
οικονόμος, εργατικός και θεοσεβούμενος.
Πέρασε τη ζωή του διατηρώντας μια ρωμαλέα πίστη στις
ανθρώπινες αξίες και ήταν γενικά λιγότερο προβληματισμένος και λιγότερο
επαναστάτης από την πλειοψηφία των μεγάλων δημιουργών. Το κύριο βάσανό του ήταν
η στρίγγλα γυναίκα του που δεν έκανε παιδιά κι αδιαφορούσε για την μουσική του.
Αντί αυτό να τον κάνει γκρινιάρη εξομολογιόταν με απλότητα ότι τον έκανε να
είναι λιγότερο αδιάφορος στην γοητεία των άλλων γυναικών. Ήταν ένας αξεπέραστος
τεχνίτης με γονιμότητα και φαντασία και στο απόγειο της δόξας τους παρέμεινε ένας
άνθρωπος με τετράγωνη λογική και ευαισθησία. Υπήρξε αγαπητός άνθρωπος και
σεβαστός ως καλλιτέχνης. Στη μουσική του βρίσκουμε μία εγκάρδια και ηλιόλουστη
προσωπικότητα.
Αυτός που τον έβαλε στο δρόμο της μουσικής ήταν ένας
συγγενής του ,δάσκαλος μουσικής. Ζώντας με αυτόν τον θείο και την οικογένειά
του έψαλλε στην εκκλησία και έπαιζε βιολί και διάφορα πληκτροφόρα όργανα. Μία
μέρα ο διευθυντής της χορωδίας του Αυτοκρατορικού Ναού επισκέφθηκε την πόλη
Χένμπουργκ ψάχνοντας για νέα ταλέντα και έτσι ανακάλυψαν τον Haydn τον οποίο
πλήρωσαν με κεράσια για την εξέσια φωνή του. Γύρω στα 17 όμως έχασε την θέση
του στην χορωδία και έμεινε άνεργος . Ευτυχώς ένας τενόρος τον φιλοξένησε και
έτσι άρχισε να βγάζει ξανά χρήματα διδάσκοντας μουσική. Διάβαζε μόνος του μουσικά
εγχειρίδια και αποτείπονε τις ιδέες του στο πεντάγραμμο. Η μουσική του Bach τον
βοήθησε να ξεπερνά τις δυσκολίες και τις απογοητεύσεις. (Ο ίδιος ο Bach είχε
πεί πως ήταν ο μόνος που καταλάβαινε σε βάθος το έργο του).
Το 1759 έγινε μουσικός διευθυντής κάποιου κομήτα Morzin. Δύο
χρόνια αργότερα έχοντας συνθέσει αρκετές συμφωνίες και κουαρτέτα για έγχορδα
και παντρευτεί την άλλοτε μαθήτριά του Μαρία Άννα Κέλλερ, μπήκε στην υπηρεσία
του πρίγκηπα Esterhazy, που ήταν αρχηγός της πιο ένδοξης αριστοκρατικής οικογένειας
της Ουγγαρίας. Εκεί έμεινε για 30 χρόνια όπου και συνταξιοδοτήθηκε. Οι 104
συμφωνίες του Haydn καλύπτουν μία περίοδο από περίπου 40 χρόνια. Η μουσική του
είχε μία μεγάλη αίσθηση ισορροπίας, ήταν ιδιοφυής με αλάνθαστο ακουστικό
κριτήριο.
Το χειμώνα του 1781-82 ο Haydn συνάντησε τον Mozart κι από
την ίδια στιγμή ένιωσαν ο ένας για τον άλλον μία ζωηρότατη αμοιβαία εκτίμηση
ενώ η φιλία τους υπήρξε μουσικά γόνιμη και για τους δύο. Η φήμη του είχε
απλωθεί πλατιά και όταν αποτραβήχτηκε άρχισε να δέχεται προσφορές για δουλειές
που δεν μπορούσε να αρνηθεί. Έτσι άρχισε να ταξιδεύει γιατί ήθελα να δοκιμάσει
τις δυνάμεις σε έναν ευρύτερο χώρο. Ο Mozart όμως ανησυχούσε γι'αυτόν (ο οποίος
ήταν 20 χρόνια νεότερός του) μήπως και δεν αντέξει τα ταξίδια και τον καινούριο
τρόπο ζωής λόγω ηλικίας. "φοβάμαι πατέρα πως αυτός θα είναι ο τελευταίος
μας χαιρετισμός" του είχε πεί και δεν είχε άδικο μόνο που αυτός που
επρόκειτο να πεθάνει σε λιγότερο από ένα χρόνο ήταν ο ίδιος ο Mozart σε ηλικία 34
χρόνων.
Πέρασε και όμορφα και δύσκολα χρόνια, ξαναερωτεύτηκε μία
όμορφη χήρα μαθήτριά του, κάπου στα ταξίδια του γνώρισε τον νεαρό Beethoven που
έγινε στην πορεία μαθητής του, κουράστηκε με την αγορά ενός σπιτιού το οποίο
επιθυμούσε επιτακτικά η γυναίκα του, τα τελευταία του χρόνια
ασχολήθηκε κυρίως με την χορωδιακή μουσική και το 1798 γράφει την Δημιουργία
όπου θεωρήθηκε και από τον ίδιο το αποκορύφωμα της σταδιοδρομίας του. Το 1808
σε μία εκτέλεση της Δημιουργίας ακούστηκε να λέει πως η έμπνευση της
Δημιουργίας ήρθε από τον ουρανό. Η συγκίνησή του ήταν τόσο μεγάλη όπου
εγκατέλειψε την αίθουσα της συναυλίας στο διάλειμμα και ο Beethoven τον
πλησίασε και του φίλησε το μέτωπο και τα χέρια.
Πολύς κόσμος τον γνωρίζει ως πατέρα της συμφωνικής και
πατέρα των εγχόρδων.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
