Παραδίδονται ιδιαίτερα μαθήματα Ακορντεόν
αρμονίου, πιάνου, φλογέρας,
τραγουδιού για νήπια και παιδιά,
θεωρίας της μουσικής,
μουσικής προπαιδείας,
Μορφολογίας και Ιστορίας της μουσικής,
Ειδικού Αρμονίας, Αντίστιξης, Φυγής
Βυζαντινής Μουσικής
με διαφοροποιημένη διδασκαλία
(και μέσω διαδικτύου/online)


Προετοιμασία εισαγωγής σε Μουσικά Σχολεία

Στείλτε το μήνυμα σας στη φόρμα επικοινωνίας




Beirut - Nantes (Live on Later with Jools Holland 2007)



Για να διώξουμε τη ζέστη τι θέλουμε; μία δροσερή μουσική. Ε! αυτή την έχουμε. Καλημέρα!

Νέα

Fanny Mendelssohn Hensel




                                                                            

Φάννυ Μέντελσον Χένσελ (Fanny Mendelssohn Hensel, 1805-1847)

Η μεγαλύτερη αδελφή του Φέλιξ Μέντελσον ήταν το ίδιο ταλαντούχα με τον διάσημο αδελφό της. Οι αστικές όμως προκαταλήψεις της οικογένειάς της δεν τη βοήθησαν να αναπτύξει όλο το συνθετικό ταλέντο της, καθώς πατέρας και αδελφός της απαγόρευαν να δίνει δημόσιες συναυλίες και να εκδίδει τα έργα της (με εξαίρεση κάποια Lieder που εκδόθηκαν με το όνομα του Φέλιξ). Ακόμη και σήμερα, τα περισσότερα από τα 500 (!) έργα της Φάννυ Μέντελσον παραμένουν χειρόγραφα σε ιδιωτικές συλλογές. Παντρεμένη με τον ζωγράφο Βίλελμ Χένσελ, έγραψε συνθέσεις για όλα τα είδη μουσικής, ακόμη και ορατόρια, που έπαιζε και διηύθυνε σε εβδομαδιαία κοντσέρτα που οργάνωνε στο βερολινέζικο σαλόνι της.

Noturno in G minor
song without words
Fantasie in G moll


πηγή http://melodisia.mmb.org.gr/

Zorita - Dance Me To The End of Love



Είναι ένα μείγμα οκτώ μουσικών με επιρροές απο Μεσόγειο, Νότια Αμερική και παραδοσιακά- λαϊκά τραγούδια, που προσφέρουν ένα μοναδικό ήχο. Περισσότερα εδώ.



Αυτό το κομμάτι μας το αφιέρωσε η φίλη Ράνια και με αυτό θα ξεκινήσουμε όμορφα και με τρέλα την εβδομάδα μας. Φιλιά.

Αγάπη Μέσα Στην Καρδιά - Χ.Ζερμπίνος - Μ.Λογιάδης

Μάνος Χατζιδάκις


      Μάνος Χατζιδάκις 

Γεννήθηκε στις 23 Οκτωβρίου 1925 στην Ξάνθη. Ο πατέρας του, Γεώργιος Χατζιδάκις, καταγόταν από το Μύρθιο Ρεθύμνου, αλλά είχε έρθει από την Κρήτη στη Θράκη, όπου ανθούσε τότε το εμπόριο του καπνού. Ήταν δικηγόρος. Η μητέρα του Αλίκη (Βασιλική), το γένος Αρβανιτίδου από την Ανδριανούπολη, είχε ρίζες καταγωγής και αναμνήσεις από την Κωνσταντινούπολη. Λίγα χρόνια αργότερα, γεννήθηκε η αδελφή του, Μιράντα. Μέσα στην άνετη οικονομικά ζωή της μικρής αστικής κοινωνίας της Ξάνθης, άρχισε τα πρώτα μαθήματα πιάνου, πολύ μικρός, με δασκάλα την Αλτουνιάν, αρμενικής καταγωγής, γνωστή μουσικό της πόλης. Το 1932 η οικογένεια του εγκαταστάθηκε στην Αθήνα. Οι γονείς του χώρισαν (χωρίς διαζύγιο) και τα παιδιά έμειναν με τη μητέρα τους στο Παγκράτι.

Το 1938 ο πατέρας του σκοτώθηκε σε αεροπορικό δυστύχημα. Μεγαλύτερες επιδράσεις του εκείνη την εποχή, τα θερινά σινεμά και η αισθηματολογία των τότε ελληνικών τραγουδιών. Στην εφηβεία, άρχισε να μελετά σοβαρά μουσική. Δάσκαλός του ο Μενέλαος Παλλάντιος, που του δίδαξε την κλασική αρμονία της ευρωπαϊκής μουσικής (1940-43). Μέσα στην Κατοχή και μαθητής, ακόμη, του Παλλάντιου στα 18 του χρόνια, άκουσε το έργο του δασκάλου του, Προσευχή στην Ακρόπολη, στο Ηρώδειο. Παράλληλα, εργαζόταν, ώστε ν' αντεπεξέρχεται η οικογένεια του στις οικονομικές δυσκολίες που δημιούργησαν ο πόλεμος και η γερμανική κατοχή: εργάτης στου Φιξ, υπάλληλος στο φωτογραφείο του Μεγαλοκονόμου, νοσοκόμος στο 401 Στρατιωτικό Νοσοκομείο. Είχαν, επίσης, αρχίσει να δημιουργούνται τα "μεταπολεμικά του οράματα", καθώς γνώριζε την ποίηση του καιρού του, τους φίλους του και την Τέχνη. Μόλις μπήκε στην Ανωτάτη Υγειονομική Υπηρεσία του στρατού, αποφάσισε να γίνει ηθοποιός! Άρχισε μαθήματα στη σχολή του Θεάτρου Τέχνης, αλλά ο Κάρολος Κουν τον έστρεψε σύντομα πίσω στη μουσική.

Ο τελευταίος ασπροκόρακας του Αλέξη Σολομού ανέβηκε το 1944 από το Θέατρο Τέχνης στο καλοκαιρινό θέατρο της Κοτοπούλη, στην Κυψέλη, με μουσική Μάνου Χατζιδάκι και σκηνοθεσία του ιδίου του Κουν. Σ΄ αυτό το ντεμπούτο του ως συνθέτη, παρουσιάστηκαν για πρώτη φορά η Αλέκα Κατσέλη (που τραγουδούσε εκεί ένα από τα πρώτα του τραγούδια), ο Γιάννης Γκιωνάκης και ο Δημήτρης Νικολαΐδης, ενώ έπαιζαν ηθοποιοί, όπως ο Λυκούργος Καλλέργης, ο Βασίλης Διαμαντόπουλος και η Βάσω Μεταξά. Την ίδια εποχή, έγινε δεκτός σε έναν κύκλο πνευματικών ανθρώπων της Αθήνας, οι οποίοι συνέβαλαν ουσιαστικά στη διαμόρφωση των προσανατολισμών και της σκέψης του: Αλέξανδρος Ξύδης, Νίκος Γκάτσος, Γιάννης Τσαρούχης, Μάριος Πλωρίτης, Οδυσσέας Ελύτης, Αλέκος Πατσιφάς, Νίκος Εγγονόπουλος, Νίκος Καρύδης, Νάνος Βαλαωρίτης, Γιώργος Σεφέρης. Μεγάλος του φίλος θα παρέμενε μέχρι το τέλος της ζωής του, ο Νίκος Γκάτσος.
Α' Περίοδος (1945-1950)

θέατρο, μουσική και ποίηση, όταν αυτά τα τρία ήσαν διαχωρισμένα στον ελλαδικό χώρο.

Την άνοιξη του 1945 η θιασάρχις Κατερίνα Ανδρεάδη του ζήτησε να γράψει μουσική για το θεατρικό έργο του Ευγένιου Ο'Νηλ Το πένθος ταιριάζει στην Ηλέκτρα, που θα ανέβαζε στη σκηνή. Λαβίνια ήταν η Μελίνα Μερκούρη, στην πρώτη τους, τότε, συνεργασία, ενώ σε μια σκηνή εμφανιζόταν και ο Ντίνος Ηλιόπουλος.

Το 1946 έγραψε τη μουσική για το κινηματογραφικό έργο Αδούλωτοι σκλάβοι των Παπαμιχάλη, Πλωρίτη, με την Έλλη Λαμπέτη στο κινηματογραφικό της ντεμπούτο. Ένα χρόνο αργότερα, ήρθε το Για μια μικρή λευκή αχιβάδα για πιάνο, το πρώτο από 51 έργα, τα οποία ο ίδιος ξεχωρίζει με ιδιαίτερη αρίθμηση ανάμεσα στο σύνολο της δημιουργίας του. Εντατική συνεργασία με το Θέατρο Τέχνης (1946-50) περιλαμβάνει μουσική για τα έργα: Γυάλινος κόσμος του Τ. Ουΐλλιαμς με ηθοποιούς τους Κουν και Λαμπέτη, Αντιγόνη του Ανούιγ με τη Λαμπέτη, Ματωμένος γάμος του Λόρκα, σε μετάφραση Νίκου Γκάτσου, Όλα τα παιδιά του Θεού έχουν φτερά του Ο'Νηλ, Λεωφορείον ο Πόθος του Τ. Ουΐλλιαμς με τη Μελίνα Μερκούρη να ερμηνεύει το πασίγνωστο από τότε Χάρτινο το φεγγαράκι, Θάνατος του εμποράκου του Α. Μίλλερ. Το 1948 δημιούργησε αίσθηση με τη διάλεξή του για το ρεμπέτικο τραγούδι στη σειρά ομιλιών του Θεάτρου Τέχνης (βλ. και περιοδικό Ελληνική Δημιουργία iii/27, 1949).

(...) όπως καταλαβαίνετε, η ανεύρεση του ρεμπέτικου ήταν μια πράξη επιτακτική, αλλά και εξόχως τολμηρή, για ΄κείνους τους καιρούς. Το να σ' αρέσουν τα ρεμπέτικα ήταν το ίδιο επικίνδυνο σαν να διάβαζες Ρίζο παράνομο. Εκείνο τον καιρό, ο κόσμος τραγουδούσε " θα το πάρεις το κορίτσι" και άλλες ηθικοπλαστικές συμβουλές της μικροαστικής Αθήνας, ενώ παράλληλα θυμόταν με νοσταλγία τον Αττίκ και τον Χαιρόπουλο.

Στην ίδια διάλεξη, ο Χατζιδάκις παρουσίασε και το συγκρότημα του Μάρκου Βαμβακάρη, ξεσηκώνοντας θύελλα αντιδράσεων από το σύνολο σχεδόν των Ελλήνων συνθετών: "Γειά σας, παίδες" (Μάρκος Βαμβακάρης).

Το 1949, μαζί με τη Ραλλού Μάνου, τους ζωγράφους Γιάννη Τσαρούχη, Γιάννη Μόραλη, Σπύρο Βασιλείου, αλλά και τους Αλέκα Κατσέλη, Γ. Βακαλό, Οδυσσέα Ελύτη, Ν. Εγγονόπουλο, Μ. Αργυράκη, ίδρυσε το Ελληνικό Χορόδραμα και παρουσίασε τα έργα του Μαρσύας, Έξι λαϊκές ζωγραφιές, Το καταραμένο φίδι.

Β' Περίοδος (1951-1956)

Έρωτας -- και λίγη μουσική

Παρ' όλα αυτά το 1953 μια σειρά διαλέξεών του με θέμα τους σύγχρονους αμερικανούς συνθέτες άνοιξε νέους ορίζοντες στο ελληνικό ακροατήριο (Copland, Menotti, Bernstein κ.ά.). Την ίδια εποχή, έγραψε ένα από τα σημαντικότερα έργα του, τον Κύκλο του C.N.S. (1954), αφιερωμένο στον Carlos Novi Sanchez για το θάνατο του κοινού τους φίλου, Ετιέν Ρέρυ.

Συνεργάζεται εντατικά με τον Φίνο και συνθέτει μουσική για μια σειρά κινηματογραφικών ταινιών, με ηθοποιούς όπως η Ειρήνη Παππά και ο Νίκος Τζόγιας (Νεκρή πολιτεία, 1951), η Ελένη Χατζηαργύρη και ο Αλέκος Αλεξανδράκης (Η Αγνή του λιμανιού, 1951), η Αντιγόνη Βαλάκου (στην πρώτη της εμφάνιση στον κινηματογράφο με το έργο Οι ουρανοί είναι δικοί μας, 1954). Το 1955 ο Νίκος Κούνδουρος παρουσιάζει την πρώτη ταινία του, Μαγική πόλις, σε σενάριο Μαργαρίτας Λυμπεράκη και μουσική Μάνου Χατζιδάκι. Το 1955 επίσης, παρουσιάζεται η Στέλλα του Μιχάλη Κακογιάννη, με τη Μελίνα Μερκούρη στην πρώτη κινηματογραφική της εμφάνιση ( Αγάπη πού 'γινες δίκοπο μαχαίρι, Ο μήνας έχει δεκατρείς, Εφτά τραγούδια θα σου πω, Το φεγγάρι είναι κόκκινο ). Σημαντικό μέρος της δραστηριότητάς του αρχίζει να καταλαμβάνει η συνεργασία του με το Εθνικό Θέατρο.

Γ' Περίοδος (1957-1966)

λυσσαλέα και δημιουργική του επαφή με τη μουσική σε μια υπερπαραγωγή. Παράλληλα, μια ατυχής επαφή με το ελαφρό τραγούδι, του χάρισε λαϊκότητα ανεπιθύμητη.

Το 1960 πήρε το βραβείο Όσκαρ για τη μουσική της κινηματογραφικής ταινίας του Ζυλ Ντασσέν, Ποτέ την Κυριακή. Το 1959 και το 1960, στα δύο πρώτα φεστιβάλ ελαφρού τραγουδιού που διοργάνωσε το τότε Εθνικό Ίδρυμα Ραδιοφωνίας (Ε.Ι.Ρ.), πήρε το πρώτο βραβείο με τα τραγούδια Κάπου υπάρχει η αγάπη μου και Κυπαρισσάκι, που ερμήνευσε η Νανά Μούσχουρη. Το φθινόπωρο του 1960, κέρδισε στη Θεσσαλονίκη το βραβείο μουσικής της Α΄ Εβδομάδος Ελληνικού Κινηματογράφου (το τότε Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης) για τη μουσική του στην ταινία του Νίκου Κούνδουρου, Το ποτάμι.

Το 1958 έγραψε μουσική για τη Μήδεια του Ευριπίδη, που ανέβηκε στην Επίδαυρο, με την Κατίνα Παξινού και με σκηνοθέτη τον Αλέξη Μινωτή. Ακολούθησαν τα έργα Παραμύθι χωρίς όνομα, του Ι. Καμπανέλλη, Ο κύκλος με την κιμωλία του Μπρεχτ, αλλά και Το χαμόγελο της Τζοκόντας - δέκα τραγούδια για ορχήστρα γραμμένα αρχικά για φωνή, ειδικά για τη Ζακλίν Ντανό (Παρίσι, 1962).

Το 1962 χρηματοδότησε τον "Διαγωνισμό Σύνθεσης Μάνος Χατζιδάκις" στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο Δοξιάδη στην Αθήνα. Το πρώτο βραβείο μοιράστηκαν ο Γιάννης Ξενάκης και ο Ανέστης Λογοθέτης.

Το 1964 ίδρυσε και διηύθυνε την Πειραματική Ορχήστρα Αθηνών (1964-67). Στο σύντομο χρονικό διάστημα της λειτουργίας της, η ορχήστρα έδωσε 20 συναυλίες με πρεμιέρες 15 έργων Ελλήνων συνθετών. Αρχίζει και η συνεργασία του με τον Μωρίς Μπεζάρ. Οι Όρνιθες ανεβαίνουν με τα Μπαλέτα του 20ού Αιώνα στις Βρυξέλλες.

Δ' Περίοδος (1967-1971)

Στο εξωτερικό.
Προσπάθεια αποτίναξης του ζυγού από μια διασημότητα που δεν τη θέλησε και από μια φήμη που μάλλον απεχθάνεται

Μουσική για την κινηματογραφική ταινία Blue. Συνθέτει τη Ρυθμολογία και τα Reflections. Συνεχίζεται η συνεργασία του με τα Μπαλέτα του 20ού Αιώνα στις Βρυξέλλες, όπου εμφανίζεται ως διευθυντής ορχήστρας σε έργα δικά του ή άλλων συνθετών.

Ε' Περίοδος (1972-1994)

Επιστροφή στην Ελλάδα και ώριμη περίοδος, αρχίζοντας με τον Μεγάλο Ερωτικό
Το 1972 διοργανώνει μουσικές παραστάσεις στο καφε-θέατρο Πολύτροπον.

Διευθυντής μουσικών προγραμμάτων και αργότερα διευθυντής του ανεξαρτοποιημένου Τρίτου Προγράμματος της ΕΡΤ (1975-1982).
Αναπληρωτής γενικός διευθυντής της Εθνικής Λυρικής Σκηνής (1974-1977) και γενικός διευθυντής της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών (1976-1982).
1978, Μουσικές Γιορτές στα Ανώγεια Κρήτης.
1979, Μουσικός Αύγουστος στο Ηράκλειο Κρήτης.
1981, Μουσικοί Αγώνες στην Κέρκυρα.
Το 1985-1986, παρουσιάζει το πολιτιστικό περιοδικό Το Τέταρτο και το 1985 δημιουργεί την ανεξάρτητη δισκογραφική εταιρεία Σείριος.
Το 1989, ιδρύει την Ορχήστρα των Χρωμάτων.
Οι Μπαλάντες της οδού Αθηνάς ανεβαίνουν στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών το 1993, σε μορφή μπαλέτου και χορογραφία Μωρίς Μπεζάρ.


15 Ιουνίου 1994, ο Μάνος Χατζιδάκις περνά στην αθανασία.



(πηγή   orchestraofcolours)

Θεόφραστος Ι. Σακελλαρίδης


  Ο Θεόφραστος Ι. Σακελλαρίδης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1883. Μουσική μελέτησε αρχικά στην Αθήνα κι έπειτα στη Γερμανία και την Ιταλία. Απο νωρίς διευθύνει ορχήστρες και συνεργάζεται με θιάσους τους ελαφρού μουσικού θεάτρου. Στα τέλη του 1902 έδωσε μαζί με τον πατέρα και τον αδελφό του Άρη, που ήταν βαρύτονος, επιτυχημένες συναυλίες με δικές του συνθέσεις και εναρμονισμένα ελληνικά δημοτικά τραγούδια στο Βασιλικό Ωδείο του Μονάχου και στο μέγαρο της βαρώνης Αμελίας φον Πέρφαλλ. Το 1904 γράφει μουσική στις ''Εκκλησιάζουσες'' του Αριστοφάνη (Νέα Σκηνή) αργότερα τις όπερες: ο πειρατής, Περουζέ, Το στοιχειωμένο γεφύρι, το θεατρικό παραμύθι '' το κάστρο της Ωρηάς'' και πολλές οπερέττες. Εξαιρετική επιτυχία σημείωσε «Ο Βαφτιστικός», ο οποίος εξακολουθεί να παίζεται τακτικά μέχρι και σήμερα.

Την περίοδο 1937-1945 γράφει μουσική για επιθεωρήσεις του Αλέκου Σακελλάριου, του Δημήτρη Γιαννουκάκη. Τα δημοτικοφανή πατριωτικά τραγούδια που ερμήνευσε η Σοφία Βέμπο το 1940: «Βάζει ο Ντούτσε τη Στολή του» «Το τραγούδι του Μωριά και η «Χωριάτα», όπως και το «Ντούτσε-Ντούτσε» που ερμήνευσε ο Νίκος Γούναρης είναι δικές του συνθέσεις. Επίσης εναρμόνισε και εξέδωσε περίπου 10 δημοτικά τραγούδια.
Ο Σακελλαρίδης διετέλεσε μέλος του διοικητικού συμβουλίου της «Εταιρείας Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων», ενώ ασχολήθηκε και με την παιδική μουσική συνθέτοντας παιδικά τραγούδια.

Αν και επί 50 περίπου χρόνια διασκέδασε ολόκληρες γενιές με τη δροσερότητα, το γέλιο, την αισιοδοξία και την ηρεμία που χάριζε η τέχνη του, εντούτοις έφυγε από τη ζωή πικραμένος και πάμπτωχος στις 2 Ιανουαρίου 1950 από καρκίνο του ήπατος, κηδεύτηκε δημοσία δαπάνη και ετάφη στο Α' Κοιμητήριο Αθηνών. Στα τέλη της ζωής του υποχρεωνόταν να παίζει πιάνο σε λαϊκά θέατρα και στα αναψυκτήρια της εποχής για να εξασφαλίζει τον επιούσιο.


πηγές: Κarl Nef ιστορία της μουσικής, Βικιπαίδεια.


Angelo Di Pippo - Jack Emblow





Καλή εβδομάδα και καλό μήνα. Λόγω των ημερών ένα μικρό αφιέρωμα απο δύο θαυμάσιους ακορντεονίστες της Jazz μουσικής. Απολαύστε τους.

Υ.Γ. σε λίγες μέρες θα αναρτήσω μία παρτιτούρα της Jazz μουσικής. Υπομονή! 

Μουσικά Νέα


Στο σεμινάριο αυτό το συναίσθημα ευφορίας ήταν πολύτιμο. (Η  πρώτη σας μουσική απόχρωση!)   Ευχαριστώ πολύ την Αθηνά, την Κέλλυ, τον Παναγιώτη, τη Γαρυφαλιά, τον Κωνσταντίνο και τη Χριστίνα που έδωσαν στο σεμινάριο σάρκα και οστά.